خوشا به حال غریبی که در قیامت شام
به چشم خود ، جبروتی نظاره کرد و پرید
خوشا به حال شهیدی که مشهدش انگار
زمین کرب و بلا بود و نزد شاه شهید
خوشا به حال نگاهی که دید آنچه ندید
جنود لشگر کفر و سپاهیان یزید
خوشا به حال سری که جدا شد از تن و شد
فدای راه حسین و به خون خود غلتید
خوشا به حال تو محسن که همچو شاخه گلی
عقیله العربی آمد و تو را برچید
خوشا به حال تو کز اشتیاق دیدن یار
گذشتی از سر و از همسرت تو بی تردید
خوشا به حال تو چون لحظه ی شهادت تو
بریده شد سر کفر از قفا به دست شهید
خوشا به حال تو چون باز کرده آغوشش
شهی که سر به خدا داد از برای شهید